Pítsa er neyðarbrauð!

Flatbakað brauð af ýmsu tagi á sér langa sögu en þegar tómatar bárust frá Perú til Ítalíu á 16. öld varð fyrsta pítsan til. Fátæklingar höfðu yfirleitt bara hveiti, hvítlauk, olíu, fitu, ost og kryddjurtir til matargerðar og tómatar voru vel þegin viðbót. Nú er þessi réttur orðinn einn uppáhalds skyndibitinn, ein helsta uppspretta næringar og kannski ein af ástæðum aukinnar offitu í hinum vestræna heimi.
Á mínu heimili er aðkeypt pítsa aðeins snædd þegar virkilega nauðsyn ber til og því fæddist þetta skemmtilega heiti yfir réttinn hér í kvöld, nokkrum dögum eftir dag íslenskrar tungu. Pítsa er sannkallað neyðarbrauð!

 

Athugasemdir

[Lára Hanna Einarsdóttir, 25.11.2007 kl. 21:38]

Mikið er ég sammála, þetta er ALGJÖRT neyðarbrauð - tek þetta orð upp eftir ykkur!

[Greta Björg Úlfsdóttir, 25.11.2007 kl. 21:49]

Einskonar afbrigði af súru slátri...

[Steingrímur Helgason, 26.11.2007 kl. 00:03]

Súrt slátur er herramannsmatur.

Flatbökur fáránlegt fólksfóður...

[Eva Benjamínsdóttir, 26.11.2007 kl. 00:46]

Pítsa, takk Matti ,mig hefur vantað nafnið lengi. Mér finnst Pítsa mjög gott neyðarbrauð, sem ég leyfi mér sjaldan, aðallega spari réttur hjá mér, ef ég er fleiri en einn. Pítsan getur verið svo lostafull fæða eftir góðar æfingar....you know!

[Ár & síð, 26.11.2007 kl. 09:11]

Alvöru pítsur bakar maður sjálfur og ræður þykkt skorpunnar og gæðum áleggsins. Þá er pítsa veislukostur en ekkert neyðarbrauð. Hins vegar er auðvitað allur matur góður ef maður er nógu svangur.

[Lára Hanna Einarsdóttir, 26.11.2007 kl. 10:56]

Mikið svakalega þyrfti ég að vera svöng til að geta borðað súrt slátur! 

[Eva Benjamínsdóttir, 1.12.2007 kl. 00:28]

Hvað á pítsa og súrt slátur sameiginlegt? Ég bara skil þetta ekki.