Hættuleg alræðishyggja

Oft hefur verið rætt um flokkaflakkara og sýnist sitt hverjum. Margir skipta um skoðun í þeim málum eftir því hvernig þau snerta þá persónulega en kjarni málsins er þessi: Fólk er kjörið. Það getur skipt um skoðun eða fundist samherjarnir hafa skipt um skoðun og það vill því ekki fylgja þeim. Þá hafa kjörnir fulltrúar leyfi til að draga sig út úr því samstarfi.
    Snúum dæminu við. Ef menn eiga að hætta sjálfvirkt þegar samstarfi við ákveðinn flokk lýkur gæti flokksforysta t.d. ákveðið að rekja úr flokknum þingmann sem væri óþægur ljár í þúfu. Þar með væri hann sjálfkrafa dottinn úr þingflokknum og annar tekinn við. Vilja menn í raun sjá þetta gerast?  Er þá ekki orðið stutt í einræðisvald flokksforystunnar.

Vantrausti lýst á Margréti Sverrisdóttur

Athugasemdir

[Halla Rut , 16.10.2007 kl. 14:53]

En í þessu tilfelli var það hún sem fór. Hún fór af því að hún var ekki kosin í það sæti sem hún vildi. Auðvitað á hún þá ekki að halda sæti sínu í borginni. Kjósendur kusu flokkinn ekki hana persónulega eins og hún heldur fram.

[Ár & síð, 16.10.2007 kl. 16:57]

Það skiptir ekki máli hver ástæðan er fyrir brottförinni. Fólk er kosið þótt það sammælist um að bjóða sig fram á ákveðnum listum. Hún sat í minnihluta borgarstrjórnar en enginn mótmælti því.