Norðurbrú og deiluskipulög

Nú líður manni ekki sérlega vel að vita af syni sínum í nágrenni við Norðurbrú þar sem allt logar í óeirðum vegna Ungdomshuset. Saga þess er í sem stystu máli sú að fyrir aldarfjórðungi gaf borgin húsið samtökum ungmenna til afnota en seldi það svo fríkirkju fyrir 7 árum og nú er verið að rýma það.

Þetta er afar sorglegt dæmi um sambandsleysi yfirvalda og borgara. Ekkert afsakar eignaspjöllin en af þessu verða menn að draga þann lærdóm að búa verður svo um hnútana að fólki finnist ekki svo að sér vegið af yfirvöldum að það fari að reisa víggirðingar á götum úti.

Þessu máli er hvergi nærri lokið og búast má við óeirðum í marga daga, bæði í Danmörku og víðar. Unga fólkið hefur haft nægan tíma til að undirbúa viðbrögð sín og svo mæta auðvitað líka óeirðaseggir á staðinn til þess að fiska í gruggugu vatni. 

 Hér á landi hefur líka verið deilt um deiliskipulag, og stundum svo að nær væri að kalla fyrirbærið deiluskipulag.  Þráseta Bryndísar í Álafosskvosinni er nýjasta dæmið en endaði þó með sáttum að sinni. Mér segir svo hugur um að erfiðara verði að leysa þá deilu sem blasir við í Hafnarfirði þótt atkvæðagreiðslan sé vitaskuld allra góðra gjalda verð.